Keaira.

Chagrijnig keek ze voor haar uit terwijl ze zich flexibel tussen de bomen door wrong. Er leek geen eind te komen aan dit verdraaide donkere bos. En al die irritante beesten die dachten een lekker maaltje van haar te kunnen maken. Nou dachten hun dat even verkeerd. Ze grijnsde tegen zichzelf terwijl ze terug dacht aan het moment dat ze die lelijke mormels vertrapte. Net goed. Dacht ze. Die smerige monsters verdiende het.
Ze schudde de gedachte van haar af en versnelde haar pas omdat ze in de verte licht zag. Ze begon steeds sneller te lopen en uiteindelijk sprong ze aan in galop. Ze ontweek de bomen gemakkelijk en stopte pas toen haar hoeven op droog gras terecht kwamen.
Ze hielt halt en keek achterdochtig in het rond. Ze snoof de geur van vers gras en water op. Aha, dus die richting moet ik op. Ze sprong aan in een sierlijk en rustig handgalopje in de richting van de geur die ze opgepikt had. Het duurde even voor ze er was want echt haast had ze niet.
Toen ze eenmaal aan gekomen was deed ze zich tegoed aan het water en het gras. Nadat ze haar maag gevuld had hief ze haar hoofd op en keek eens goed in het rond. Ze spitse haar oren om te luisteren of er hier andere paarden aanwezig waren. Het was al een tijd geleden dat ze eens lekker chaos had veroorzaakt.

Magenta liep zich wat te vervelen en zocht nieuwe vrienden. Actief en spontaan als ze is liep ze gewoon de kudde uit opzoek naar nieuwe zieltjes. In een stevig drafje draafde ze richting het donkere woud. Ze keek er naar het zag er best en uit dacht Magenta. Ze zag iets uit het woud komen maar kon niet goed zien wat. Het woud was donker en het 'ding' dat er uit kwam was al even pikzwart. Magenta spitste haar ogen en oren wat om het beter te kunnen zien. Uiteindelijk had ze door dat het gewoon een zwart paard was. Uitstekend om kennis te gaan maken en Magenta draafde er al op af.

Keaira keek nukkig in het rond toen ze op eens een ander paard hoorde aankomen. Bah, een schimmel. Dacht ze. Ze zette haar façade op toen het paard dichter bij kwam. De normaal gesproken in haar nek gelegde oren zette ze nu omhoog en nam een nieuwschierige houding en uitdrukking aan. "Goede dag!" Riep ze met mierzoet stemmetje. Deze stem die ze veinsde was heel anders dan haar gebruikelijke stem, die was rauw en laag.
"Kun je mij misschien vertellen waar ik terecht ben gekomen?" vroeg ze aan het paard. Ze zou er snel genoeg achter komen of er hier een kudde rond dwaalde dacht ze wreed.

Magenta stopte net iets voor het nieuwe paard. "Halloooo ik heet Magenta, welkom in Heavenly!" Riep Magenta vrolijk. "En van waar kom jij? Vermoeiende reis gehad?" Magenta zat weer vol energie en spanning omdat ze een nieuw paard had gevonden.

Nauwelijks merkbaar liep er een rilling over Keaira's rug. In gedachte walgde ze nu al van dit paard. Veel te blij. Weer zette ze die mierzoete stem op. "Hallo Magenta. Ik heet Keaira. Ik ben net uit het bos gekomen maar vermoeiend was het niet echt hoor." Keaira bekeek de merrie eens en keurde de blije en drukke verschijning nog eens af, hoewel ze dat niet liet blijken. "Hoor jij bij een kudde?" vroeg ze.

"Tuurlijk! Wie hoort er nu niet bij een kudde? Iederéén heeft toch een kudde? Wat kun je nu doen zonder een kudde?!" Vertelde Magenta opgetogen. "En jij?"

Wat is er nu zo geweldig aan een kudde? Als het er op aan komt verraden ze je allemaal. Dacht ze bitter. "Wel, ik hoor niet bij een kudde." Ze keek Magenta beschaamd aan, maar echt beschaamd was ze natuurlijk niet. "Ik ben al heel lang geen deel meel van een kudde." Na dit gezegd te hebben fronste ze een beetje.

"Ooooh wat erg! Ik ben er vast en zeker van overtuigd dat je bij ons welkom ben hoor! Kom ik zal je voorstellen aan de rest!" In 1 zwier draaide Magenta haar om en draafde richting de plek waar de rest van de kudde stond te grazen. "Hoe meer zielen hoe meer vreugd!" Riep ze er nog achter.

"Oh dat zou ik fijn vinden!" riep Keaira. Toen Magenta zich eenmaal had omgedraaid grijnsde Keaira vals. Laat het spel beginnen. Dacht ze. Ze draafde achter Magenta aan in haar onnatuurlijk rustige loopje. Het was alsof ze heel langzaam draafde maar toch hield ze Magenta gemakkelijk bij. "Ben jij hier geboren dan?" vroeg ze.

"Oh nee! Ik ben hier niet geboren, niemand van onze kudde eigenlijk. We zijn nog maar een net samengestelde kudde van paarden vanuit alle hoeken. Er zijn ook nog geen groepjes gevormd ofzo, het is echt nog een basic kudde waar nog alles kan gebeuren!" Grinnikte Magenta speels.

"Ah, juist ja." zei Keaira. Hmm, dat is mooi. Minder hechte banden zorgen voor meer chaos. Dacht ze. Dat was wel een prettig toevalligheidje. "Met hoeveel zijn jullie dan? Hoeveel hengsten en hoeveel merries? Zijn er ook al veulens?" Keaira kopieerde het energieke gedrag van de merrie door zoveel vragen achter elkaar te stellen. Dit zou er voor moeten zorgen dat deze merrie vertrouwd raakte aan haar.

"We zijn momenteel met 8 hengsten en 10 merries, jou er bij zou 11 maken." Magenta dacht even na. "Nee er zijn nog geen veulens, maar wat nog niet is kan altijd komen he!" Lachte Magenta. Ze kwamen al wat korter bij en in de verte zag je al stipjes die de andere leden van de kudde moesten voorstellen.