Cheveyo

Cheveyo had net een lange reis achter de boeg. Zijn vorige kudde wilde hem niet meer hebben, dus ging hij alleen op pad, op zoek naar een nieuwe kudde. Hij had dagen in de woestijn rondgelopen, er leek geen einde aan te komen. Tot hij het geluid van paarden hoorde. Hij twijfelde, maar besloot toen om op het gehinnik af te gaan. Wat zwakjes maar toch vol trots kwam hij op de kudde afgelopen. Hij keek rond, en bekeek alle paarden. Hmm, er zitten wel leuke merries tussen. dacht hij. Nog wat verzwakt van de reis begon hij te grazen, wachtend op dat er iemand met hem kennis kwam maken.

Epona stond wat te grazen terwijl de zon brande op haar vacht. Ze tilde haar hoofd terug op en keek wat rond. Iedereen stond rustig te slapen of te grazen. Epona besloot even naast Young te aan staan. Ze liep op hem af en zei: "He luilak! Heb je niets anders te doen dan te grazen!" En ze beet hem lichtjes in zijn nek.

[Ter verduidelijking ze ging niet naar Young maar naar Cheveyo, ze dacht alleen dat het Young was ]

Cheveyo keek verbaasd naar het paard dat hem beet en legde zijn oren in z'n nek. "Auw, blijf van me af ja!" Toen zag hij dat het een merrie was. "Ken ik jou soms?" vroeg hij vriendelijk, om indruk te maken.

Epona schrok hard en deed een paar stappen achteruit als ze merkte dat het niet Young was maar een andere hengst. "Ik uuhmmm... S-s-s-sorry... Ik dacht dat je iemand anders was. Ik heet Epona. En jij bent?" Vroeg ze.

"Cheveyo. Ik ben hier net." zei hij. Hij bekeek de merrie. Zo te zien een Andalusiër. dacht hij.

"Welkom Cheveyo! De leider hier is Young maar die is eventjes nergens te bekennen. Maar als je vragen of problemen hebt mag je die altijd aan mij stellen hoor ik zal men best doen je te helpen. En nogmaals sorry voor die beet in je nek." Glimlachte Epona.

Cheveyo glimlachte even. "Het is al goed."

Epona staarde nog even naar de hengst glimlachte nog even en begon dan maar te grazen. Soms keek ze hem nog even aan vanuit haar ooghoeken. Ze vroeg zich af of hij wel te vertrouwen was. Hopelijk komt Young vlug terug. Wat zouden ze nu moeten aanvangen zonder leider. Dacht ze.

Cheveyo keek naar Epona, en liep toen weg. Wat had hij dorst, die paar oases die hij in de woestijn tegen had gekomen was net genoeg om te overleven. Hij liep naar het meer toe en begon daar te drinken.

Epona zag dat de nieuwe hengst wegliep. Ze volgde hem vanop een afstandje.

Magenta

Magenta stond rustig wat te drinken van het meer en was haar eigen spiegelbeeld in het water aan het bewonderen. Wat ben ik toch knap! Dacht ze.

Cheveyo merkte dat er een andere Andalusiër bij het meer stond, en hij besloot om kennis te maken. "Hallo daar." zei hij. Weer een Andalusiër merrie? Volgens mij ben ik in de hemel beland! dacht hij.

Magenta keek op en zag een nieuw gezicht. "OOOOHhh hallo! Ik ben Magenta! Hoe kom jij hier? Ben je hier al lang? Ik heb je hier nog nooit gezien!"

"Ik ben hier net. En wie ben jij?" vroeg hij.

"Ik ben Magenta zoals ik al zei, ik ben hier ook nog maar net. Ik heb nog niet veel paarden tegengekomen hier en ben vaak eenzaam." Zei Magenta tegen de hengst om medelijde te wekken.

"Sorry, ik lette even niet op. Ik ben Cheveyo." Cheveyo vond Magenta nogal zeurderig overkomen omdat ze zei dat ze eenzaam was. "Wat vervelend voor je." zei hij, terwijl hij er niks van meende.

Epona keek de 2 aan vanachter een struikje. Misschien is hij toch maar een eerlijke ziel. Dachte ze. Net toen ze haar wou omdraaien om terug naar de rest te gaan. Bleven een paar van haar manen in de struik vasthangen. Verdorie. Dacht Epona en ze begon wat aan het struikje te trekken om los te geraken.

Magenta

"Maar jij ziet er geweldig gespierd uit! We kunnen het gebied verkennen en jij kan me beschermen van die gevaarlijke beesten hier!" Glimlachte Magenta overdreven maar schrok gelijk er achter toen ze iets in de struik verder op zag bewegen. "IIIIIIIIIIIIIIIh DAAR ZIT IETS!" Schreeuwde ze uit volle borst.

Cheveyo voelde zich hartstikke trots natuurlijk toen Magenta die opmerking maakte, maar dat was al snel over toen ze begon te schreeuwen. Hij liep naar de bosjes toe, en zag dat het Epona was die vast zat aan haar manen. Cheveyo maakte haar manen los.

"Uhm dankje! Hehe. Ik uuhm, ik had even zin in een paar lekkere blaadjes van dit struikje! Echt super lekker hoor." Ze nam een hapje van het struikje en deed alsof het smaakte maar eigenlijk was het bar slecht.

Magenta

Toen Magenta zag dat het Epona was dat in het struikje zat was ze langs de ene kant opgelucht maar langs de andere kant wou ze dat Epona zo snel mogelijk terug zou vertrekken.

"Hmm, klinkt logisch." loog Cheveyo, en hij nam ook een hapje van de blaadjes. Snel spuugde hij de blaadjes weer uit. "Vind jij dit lekker?" vroeg Cheveyo verbaasd.

"Uhm, ja smaken verschillen he!" loog Epona

Magenta

"Moet jij niet vlug terug naar de rest van de kudde Epona!" Zei Magenta dreigend.

Cheveyo keek naar Magenta. Wat kan die boos doen zeg! dacht hij. "Ben jij soms de leider?" vroeg hij. "Ze kan heus zelf bepalen waar ze is."

Magente voelde zich afgewezen en legde haar oren plat. "Nee maar wat doet ze hier eigenlijk? Je gelooft toch zelf niet dat ze hier was om die blaadjes te eten?" Zei ze nijdig.

"Als zij dat lekker vindt moet ze dat toch zelf weten?" zei Cheveyo. Hij keek naar Epona.

"Ja, uhm ik denk dat ik dan maar eens ga... Ik stoor vast." Epona draaide zich om en stapte langzaam weg.

Magenta

"Daaag Epona!!!!!!!!!!"

Cheveyo keek Magenta aan. Hij vond haar niet echt aardig, en besloot om achter Epona aan te gaan.