Cheveyo

Epona schrok toen ze Cheveyo achter haar aan zag komen. "Blijf je niet bij Magenta, ik denk wel dat ze je aardig vind" Glimlachte ze.

"Hmm, ik haar niet." mompelde Cheveyo. Hij vond Epona stiekem wel leuk.

Cheveyo viel echt wel beter mee dan dat ze eerst dacht. "Wel om eerlijk te zijn... Ik vond die blaadjes ook niet lekker hoor! Het was gewoon een smoesje" Zei Epona. "Maar het was wel grappig om ze jou zien uit te spuwen!"

Cheveyo dacht even na. "Doet die Magenta altijd zo raar?" vroeg hij.

"Ik weet niet ik ken ze niet zo goed. Misschien omdat ze altijd zo raar doet dat ze zowat afzonderlijk is van de kudde." Zei Epona terwijl ze achter haar keek voor een laatste blik van Magenta.

"Hmm, dat is dan haar eigen schuld." zei Cheveyo. "Zullen we wat gaan verkennen?" vroeg hij.

"Mij best" Lachte Epona "Is er iets speciaals waar je naartoe wilt?"

"Weet ik veel, ik ken het gebied hier niet. We kunnen ook wat ronddwalen en kijken waar we uitkomen." zei Cheveyo, en hij keek naar de bergen in de verte.

"Oké..." Epona zag dat Cheveyo naar de bergen keek. "Ja misschien kunnen we eens de bergen in gaan. Daar ben ik zelf nog niet zoveel geweest. Tenminste als je durft?" Plaagde Epona.

"Wat is er eng aan een paar van die bergjes?" zei Cheveyo stoer.

Epona keek hem bedenkelijk aan. "Er zijn wel een paar stijle hellingen bij en gevaarlijke ... Ach laat maar, komaan we gaan naar de bergen!" Epona maakte een klein sprongetje en ging over in een rustige galop.

Nou, dat is eng hoor. dacht Cheveyo. Hij sprong ook in galop aan en ging Epona voorbij. "Wie er het eerste is!" riep Cheveyo uitdagend en hij schoot er als een pijl vandoor.

Epona moest geen 2 keer nadenken om zelf ook over te gaan in een veel snellere galop. Ze haalde Cheveyo makkelijk in en ging naast hem lopen. "Dat had je niet verwacht he!" Lachte ze.

Wat? Ze is sneller dan ik dacht... dacht Cheveyo. Hij ging harder, om haar in te halen.

Epona zag dat Cheveyo haar al vlug inhaalde. Veel sneller zou ze echt niet meer kunnen en ondertussen begonnen ze al een lichte helling op te gaan. "Oke oke! Je hebt gewonnen" Lachte ze.

Cheveyo keek achterom, naar Epona. "Dat is snel!" zei hij. Hij hield zijn hoofd omhoog, hij was trots dat hij had gewonnen.

"Ik wil gewoon niet dat je te veel van je krachten gebruikt en straks de bergen niet meer op kunt!" Spotte Epona. Epona ging over in draf en ging naast Cheveyo lopen.

"Juist." Cheveyo draafde naast Epona, en ze gingen de bergen in.

De bergen werden maar stijler en stijler. Epona gleed soms zelfs achteruit door losliggende stenen. Ze glimlachte wat verlegen naar Cheveyo.

Cheveyo liep de bergen op. Met veel kracht klom hij naar boven, en hij keek even achterom naar Epona. "Is er wat?" vroeg hij.

"Uuuh nee hoor" Epona probeerde te glimlachen terwijl ze een paar sprongetjes maakte om hoger op te geraken zonder achteruit te schuiven?

Cheveyo liep verder naar boven en zijn hoef gleed even uit, maar dat was ook alles. Even later stond hij op de top van de berg en wachtte hij tot Epona er ook was.

Deed nog een paar laatste sprongetjes voor ze boven op de berg stond. "Hehe... Eindelijk! Ik dacht dat we er nooit zouden geraken!" Zuchte Epona "En nu?"

Cheveyo keek vanaf de berg op de kudde neer, en begon te steigeren om op te vallen. "Gaan we verder?" vroeg hij.

Epona lachte toen ze Cheveyo zag stijgeren. "Ja best! We kunnen hier moeilijk blijven staan he."