Cheveyo

Magenta was ontzettend blij dat ze uit het bos waren en rende over het strand. "Prachtig hier! Niet?" Riep ze naar Cheveyo.

"Ik weet iets wat nog mooier is dan dit." zei Cheveyo hardop tegen Magenta.

"Ohja? Wat dan? Iets buiten Heavenly?" Vroeg Magenta.

"Nee, het is heel dichtbij."

Magenta keek Cheveyo vragend aan. "Oke! Breng me er naar toe dan!" Riep ze.

"Je bent er al."

Magenta keek nerveus om haar heen. "Het stand? De zee? De schelpjes? Het eilandje?" Magenta begon echt nieuwschierig te worden en stond wat te schuifelen met haar hoeven in het zand.

Cheveyo schudde zijn hoofd. "Nope. Dichterbij."

"Oooh ik hou het echt niet meer uit! Zeg het gewoon!" Zei Magenta opgewonden.

"Nou, je bent het zelf." zei Cheveyo kalm.

Magenta stond aan de grond genageld. Voor het eerst in haar leven wist ze niet goed wat zeggen. Ze stond Cheveyo de eerste paar seconde doelloos aan te staren, wachten op 'het is maar een grapje'. "Uuhm echt? Ik vind jou ook best knap en leuk maar had nooit gedacht dat je dat van mij zou vinden. In het begin dacht ik zelfs dat je me niet zo graag had." Zei Magenta uiteindelijk.

"Ach, ik heb je nu meer leren kennen en je bent eigenlijk best aardig." zei Cheveyo op een stoere toon.

Magenta lachte naar Cheveyo. Ze maakte een cirkeltje rond hem en ging naast hem staan. Ze duwde met haar hoofd tegen Cheveyo en sprong daarna aan in galop richting de zee.

Cheveyo ging achter Magenta aan. "Hee, wacht op mij!"

Magenta liep tot in de zee, het water spatte omhoog. "Lekker koel he! Ik had het even te warm!" Zei ze al glimlachend.

Cheveyo ging achter haar aan, maar stond voor het water stokstijf stil. Hij durfde niet meer te bewegen. "Dat zal wel, uh... hoe heet je ook alweer?"

Magenta keek Cheveyo met een bedenkelijke blik aan. "Dat is water of hier aan het strand ook wel 'De zee' genoemd... Heb je er bang van?" Vroeg Magenta.

"Nee natuurlijk ben ik niet bang!" Cheveyo probeerde stoer over te komen, maar toen er een golf op hem afkwam deinsde hij met een noodgang achteruit. "HELP!"

Magenta moest hard haar best doen om niet op de grond te vallen van het lachen. "Oke oke! Ik kom er wel al uit. We zullen gewoon op het strand blijven. Pantoffel held van me!" Lachte ze erna terwijl ze hem lief aan keek.

Cheveyo stond te trillen, en hij hield de zee goed in de gaten. Voor de zekerheid deed hij nog maar een paar stappen achteruit en wat Magenta allemaal zei hoorde hij niet.

Toen Magenta al voorbij Cheveyo liep en hij niet reageerde draaide ze haar om. Ze liep naar hem toe en gaf een duw met haar snuit tegen nek. "Kom je nog?" Vroeg ze.

Cheveyo zei niks en staarde naar de zee. Hij was helemaal verstijfd.

Magenta keek van de zee naar Cheveyo en terug. "Het gaat je heus niets doen hoor. Zet gewoon een paar stappen achteruit en je bent veilig. Ik ben bij je!" Magenta was niet zeker of dat laatste hem echt wel gerust zou stellen.

Cheveyo keek nog naar de zee, maakte een halve draai en ging er vandoor.

"Heyhey! Waar ga je naar toe!" Zei Magenta terwijl ze achter hem aan rende.